حاج دکتر سید حسین شفیعی

سیدحسین شفیعی دارابی:

در رثای حضرت فاطمه معصومه (س)

با زخوانی وجه صدور جمله فِدَاهَا أَبُوهَا» در حق حضرت معصومه (س)

بنام پروردگار بصیر و دوستدار اهل بصیرت. سلام علیکم. نقل مشهور این است که حضرت فاطمه معصومه (س)، در روز دهم ماه ربیع الثانی سال 201 هجری دار دنیا را وداع گفت و روح مطهره اش به سوی جنت رضوان الهی  پرکشید (نک: مهدی پور، علی اکبر؛ کریمه اهل بیت، قم، حاذق، بی‌تا، ص 109). 

طبق نقل محقق پرتوان و خوش قریحه معاصر، مرحوم علامه سید جفر مرتضی، حضرت فاطمه معصومه (س) در ساوه مسموم شد و سپس با حالت بیماری وارد قم شد. و پس از مدت کوتاهی به شهادت رسید (نک:عاملی، جعفرمرتضی؛ الحیاة اله للامام الرضا، بی‌جا، دارالتبلیغ الاسلامی، 1398، ص 428). استاد محمدی اشتهاردی (ره) نیز آورده است: مطابق نقل بعضی، مسموم نمودن آن حضرت توسط زنی در ساوه انجام شد» (نک: محمدی اشتهاردی، حضرت معصومه فاطمه دوم، قم، علامه 1375، چاپ اول، ص 123». 

فزونی توان معرفتی و شناختی حضرت معصومه (س) نسبت به آموزه های دینی، از جمله مناقب بلند آن بزرگوار محسوب می شود؛ برای آگاهی بیشتر در این زمینه، به بازخوانی وجه صدور جمله معروف فِدَاهَا أَبُوهَا» از سوی امام موسی بن جعفر (ع) در حق آن بزرگوار بسنده می شود: 

بنا به نقل صاحب کشف اللئالی» (= شیخ صالح بن عبد الوهّاب بن عرندس حلّى، مشهور به ابن عرندس». از بزرگان شیعه و صاحب آثار در فقه و اصول، و متوفای 840ق)، روزی جمعی از شیعیان وارد مدینه شدند و تعدادی پرسش در نامه‌ای نوشته به خانه‌ی امام کاظم (ع) بردند. امام در سفر بود، امام رضا (ع) نیز در مدینه حضور نداشت.

هیأت اعزامی از این که خدمت امام زمان خود نرسیده بودند و با دست خالی باز می‌گشتند اندوهگین بودند. حضرت معصومه (س) که در آن ایام هنوز به سن بلوغ نرسیده بود - با مشاهده غم و اندوه آنان، پاسخ پرسش‌ها را نوشت و به آنان داد. شیعیان با خوشحالی مدینه را ترک کردند. در بیرون مدینه امام کاظم (ع) را زیارت و داستان خود را تعریف کرده پاسخ‌های حضرت معصومه (س) را ارائه دادند. امام کاظم (ع) با دیدن جواب‌ها، با بیان جمله: فِدَاهَا أَبُوهَا» رضایت و مسرت خود را بیان کرد. ( ر. ک: مهدی پور، علی اکبر، کریمه‌ی اهل بیت، 170).

(حوزه علمه قم: سید حسین شفیعی دارابی، صبح پنجشنبه 6 آذرماه 1399ش= 10 ربیع الثانی 1442ق).